Zróżnicowanie leksykalno-semantyczne dyskursów wyznaniowych na materiale polskich tekstów ewangelickich, katolickich i prawosławnych

W polskim społeczeństwie, z pozoru homogenicznym pod względem wyznawanej religii, istnieje wiele mniejszości, które reprezentują inne niż katolicyzm światowe odłamy chrześcijaństwa. Prawosławie uznawane jest za „największą mniejszość”, a Kościół luterański stanowi najliczniejszą i jedną z najstarszych w Polsce wspólnot protestanckich. 
 

Wśród językoznawczych publikacji poruszających zagadnienia komunikacji religijnej większość poświęcona była dotąd wyznaniu dominującemu. Książka pt. Zróżnicowanie leksykalno-semantyczne dyskursów wyznaniowych na materiale polskich tekstów ewangelickich, katolickich i prawosławnych jest pierwszą w literaturze przedmiotu porównawczą charakterystyką języka religijnego różnych wspólnot chrześcijańskich. Główne cele opracowania to ilościowo-jakościowa analiza podobieństw i różnic w obrębie słownictwa tekstów trzech dyskursów oraz wskazanie genologicznych i zewnętrznojęzykowych (ideologicznych, instytucjonalnych bądź historycznych) czynników wpływających na dystrybucję leksyki.
 

W badaniu wykorzystano metody analizy dyskursu, lingwistyki korpusowej oraz językoznawstwa statystycznego. Połączenie różnych podejść metodologicznych umożliwiło dokonanie globalnego oglądu struktury leksyki i dyskursywnego obrazu świata wyłaniającego się z tekstów, prześledzenie struktury części mowy i kategorii gramatycznych charakterystycznych dla różnych gatunków komunikacji religijnej, przedstawienie budowy pól leksykalno-semantycznych funkcjonujących w tekstach, analizę podstawowego zasobu leksykalnego polskich dyskursów chrześcijańskich, a także słownictwa typowego dla poszczególnych wyznań, wreszcie – szczegółową charakterystykę domen znaczeniowych wyłaniających się z piśmiennictwa religijnego.